Toen het écht niet meer kon, bleek Omzorg de passende oplossing in een complexe zorgsituatie
Als oudste dochter droeg Marianne (64, achternaam bij Omzorg bekend), samen met haar broer en zus, al geruime tijd de zorg voor haar vader. Zorg van buiten werd mondjesmaat geaccepteerd, mede door de sterke voorkeur voor vaste routines en gezichten door autisme. Daardoor liepen gesprekken over extra hulp telkens vast. “Tot het moment dat het écht niet meer kon. Omzorg bleek de passende oplossing voor onze situatie te hebben.”
Wereld steeds kleiner – ouderen met autisme
“Mijn vader was slecht ter been en zijn wereldje werd – ook door zijn autisme – steeds kleiner”, vertelt Marianne. “Wij merkten dat hij achteruit ging en eigenlijk meer hulp nodig had. Hij wilde er niets van horen en liet ons duidelijk weten dat hij alleen in zijn huis zou blijven wonen tot het einde en dat hij daarbij geen extra hulp nodig had. Er was geen gesprek over mogelijk en het dwangmatige en soms ook bozige gedrag van mijn vader maakte het bepaald niet eenvoudiger.”
Een verontrustend belletje – signalen dat er toch écht extra thuiszorg nodig was
Maar ondanks zijn achteruitgang bleef de vader van Marianne hulp van buitenaf weigeren. “De enige die mocht helpen, was de vaste hulp die mijn vader op de woensdagen. Zij hielp met de boodschappen, het bed verschonen en kleren wassen. Van haar kreeg ik op een gegeven moment een verontrustend belletje: ze had gemerkt dat mijn vader incontinent werd en zichzelf verwaarloosde. Maar ook toen wilde hij geen extra hulp. Dát was het moment dat we naar de huisarts zijn gestapt. Zij heeft ook gesprekken met mijn vader gevoerd maar ook zij kwam er niet doorheen. Haar advies: laat het maar uit de hand lopen, dan moet je vader wel accepteren dat hulp nodig is.”
Direct maatwerk – snelle inzet van passende particuliere thuiszorg
Maar ondanks zijn achteruitgang bleef de vader van Marianne hulp van buitenaf weigeren. “De enige die mocht helpen, was de vaste hulp die mijn vader op de woensdagen. Zij hielp met de boodschappen, het bed verschonen en kleren wassen. Van haar kreeg ik op een gegeven moment een verontrustend belletje: ze had gemerkt dat mijn vader incontinent werd en zichzelf verwaarloosde. Maar ook toen wilde hij geen extra hulp. Dát was het moment dat we naar de huisarts zijn gestapt. Zij heeft ook gesprekken met mijn vader gevoerd maar ook zij kwam er niet doorheen. Haar advies: laat het maar uit de hand lopen, dan moet je vader wel accepteren dat hulp nodig is.”
In een stroomversnelling naar 24 uurs zorg
Al snel werd duidelijk dat er meer nodig was. “Mijn vader verslechterde zichtbaar, en samen met Caroline van Omzorg besloten we het roer om te gooien: 24-uurs zorg in huis, dag en nacht begeleiding en ondersteuning. Het werd een stroomversnelling — van nachtelijke waakdienst naar continue zorg binnen een paar dagen. Het vaste team van Omzorg bracht rust, structuur en bovenal een warm gevoel van betrokkenheid en persoonlijke aandacht.”
Afscheid op onze eigen manier
De laatste dagen waren emotioneel en intens, maar Omzorg maakte echt het verschil. Van eenvoudige verzorging tot een luisterend oor in de nacht en het contact met ons als familie, iedere zorgverlener bracht kennis én hart mee. We konden op hen rekenen en dat gaf ons rust. Mijn vader overleed uiteindelijk binnen twee weken, maar dankzij Omzorg konden we als familie dichtbij blijven en samen afscheid nemen, in zijn eigen huis en op onze eigen manier. Terugkijkend hebben we ons hart gevolgd, en zijn we dankbaar voor de warme zorg tijdens de allerlaatste periode.”
Wilt u meer weten over 24 uurs zorg of nachtzorg?
Wanneer is 24-uurs zorg nodig?